Een kater. Niet een van de alcohol maar van de openheid. Een kwetsbaarheidskater. 

Ik kwam het woord tegen in een glossy magazine en had er nog nooit van gehoord. Jij wel?

Het betekent, dat nadat jij heel open en eerlijk een onthulling hebt gedaan, je daarna schaamte voelt. Je was zó kwetsbaar dat wat je hebt gezegd wil je helemaal ongedaan wil maken. Dat kan een onthulling naar jouw vriendin zijn, een verzwegen ervaring aan jouw geliefde, iets kleiners of iets groters. Brené Brown had er last van nadat zij haar wereldberoemde Ted Talk had gehouden, een en al kwetsbaarheid over haar ups en downs in haar privéleven.

Deze verhalen raken anderen en zijn een richtingwijzer voor een andere weg. Maar het lijkt of er een soort van boemerang terugkomt naar de schrijfster of spreekster zelf. Je wil het liefst weer terug in jouw bed wil kruipen met het dekbed over jouw hoofd.

Nu ik zo volop aan het schrijven ben aan mijn boek De Dienstmaagd, realiseer ik mij dat het boek bol staat van de openhartige kwetsbare verhalen. Over mijzelf, mijn ups en downs. Verhalen uit mijn leven waar ik zo enorm heb geworsteld, overleefd en mij totaal alleen heb gevoeld. Wie weet krijg ik ook een kwetsbaarheidskater.

Heb ik dat eerder meegemaakt? Ja, zeker. Maar ook op een andere manier. Ik werkte als coördinator voor een aanloopcentrum in Haarlem. Een centrum waar dak- en thuislozen een thuisgevoel en aandacht krijgen. Het was een paar dagen voor kerst. Een jonge man vroeg mij of hij van de telefoon gebruik mocht maken. Dat mag normaal gesproken niet maar hij kwam net uit de bak, vertelde hij. Hij wilde zijn moeder bellen dat hij met kerst toch bij haar thuis zou zijn. Ik had vertrouwen en in al mijn openheid gaf ik toestemming aan iets moois, de zoon zou met kerst thuis zijn bij zijn moeder. Het über Kerstverhaal.

Je voelt hem misschien al. Een aantal weken later zag ik hem weer. Ik vroeg hem: Hoe was de kerst bij jouw moeder?

Huh? Reageerde hij. Mijn moeder is al jaren dood! Okay, hij had natuurlijk met de telefoon zijn dealer gebeld. Het witte poeder zat nog onder zijn neus. Ik vertelde het mijn collega’s. Dat gaf mij ook wel een katerig gevoel. Leven vanuit wantrouwen kan ik gewoonweg niet. Dan maar een kater en ik heb er hard om gelachen, later.

Herken jij dit gevoel? Laat het mij weten, erg benieuwd!

Ik ga weer verder schrijven, aan mijn boek, dat bol staat van de kwetsbare verhalen over mij maar veel meer nog over de ups en downs van prachtige vrouwen.

Fijne zondag!

Liefs,

Chantal

PS De Dienstmaagd zal in de herfst van dit jaar verschijnen. ??