Als je een boek wil schrijven kun je het beste een abonnement nemen op de trein. De NS zorgt niet alleen voor warme treinen maar ook voor veel inspiratieverhalen.

Vorige week was ik een week in Nederland. Ik trof het want we verlieten het natte Portugal voor het koude winterse Nederland. Zo zat ik op een dag in die warme trein van Haarlem naar Den Bosch, naar het zuiden daar waar mijn wortels liggen. Ik genoot van de stilte nadat iedereen de trein had verlaten op Amsterdam Centraal. Het beloofde een mooie rit te worden nu het landschap zo betoverend wit bevroren was.

Ik nam mij voor om die stilte te gebruiken om een eerder geschreven blog te verfijnen. Totdat op dat station van Amsterdam twee druk pratende jonge vrouwen naast mij kwamen zitten. Bovendien was in no time de trein overvol, dus geen blog. Al snel hoor ik dat de twee vrouwen managers zijn in de zorg. Ze bespraken collega’s, dossiers en de hoge werkdruk vooral van hun bazin, die momenteel drie functies tegelijk invult. Want ook daar in die zorg zijn grote te korten aan personeel.

Als het onderwerp werk is afgerond en ook de plannen voor de komende kerstvakantie besproken, beweegt een van de jonge vrouwen, ik schat ruim in de dertig, haar rug. Ze beweegt op een manier waarop je direct ziet dat het oncomfortabel is voor haar. Zoals de twee vrouwen alles luid bespraken keam ook het volgende aan bod. Deze vrouw heeft de vorige avond op zo’n blok gelegen, bij de yogales. Maar wat dat blok heeft gedaan aan haar rug is nu niet fijn. De les was wel fijn. Yoga ontspant haar altijd wel.

De andere vrouw tegenover haar, naast mij op de bank, reageert dat ook zij weleens naar yoga gaat. Het is toch niet voor niets dat deze twee dames mijn Zen gevoel verstoorden want ik vang graag dit gesprek op. Trouwens, dat de trein helemaal vol zit en iedereen woordelijk hun discussie kan horen, doet hen niets. Alsof ze niet eens door hebben dat ik in ieder geval volledig in hun aura zit.

Dus de vrouw naast mij reageert dat zij ook aan yoga doet. Het wordt aangeboden op haar boksschool in de plaats waar zij woont. Ze had laatst op zondagochtend geen zin in een actieve les en besloot deel te nemen aan een yogales. Yinyoga, zo’n les waar je maar vier houdingen doet in een heel uur, legt ze uit. De vrouw tegenover kent die langzame les met weinig oefeningen.  Ze dacht eerst dat één van die vier houdingen zou kunnen zijn dat je vijftien minuten zou moeten plenken.

Nee, dat was het toch niet, plenken. Nee, bij Yin lig je heel onhandig heel erg lang in één houding. Ja, gek die vorm van yoga, en gisterenavond zo onhandig met m’n rug op dat blok, vertelde de ene vrouw, moesten we helemaal ontspannen over dat blok heen liggen. M’n ruggengraat deed zo raar, da’s toch niet ontspannen. En toen zei die docent ook nog wat over dat je je hart moet openen, van die hartopeners, en ze las ook wat voor uit een boekje over Boeddha. Nou ja, best gek allemaal maar ik was wel ontspannen daarna, glimlacht ze schouderophalend.

Geamuseerd luisterde ik. Al dertig jaar beoefen ik zelf een vorm van yoga en ken ik de soms onhandige, lastige en zware houdingen, de hartopeners en de lastige balanshoudingen. Ze dienen een doel, net als de ervaringen in het leven. Het gaat erom: hoe ga je ermee om? Met je rug over een blok heen liggen is oncomfortabel. Hoe meer je je verzet, hoe oncomfortabeler het wordt. Hoe meer weerstand tegen een houding, hoe langer het duurt. Ga je mee in dat wat je overkomt, een oefening, en daarin kunt ontspannen, des te soepeler ga je ermee om en heb je er minder last van.

Iedereen wandelt haar eigen pad in het leven, op haar manier en op haar tempo. Ik moet eerlijk zeggen dat die jongere generatie in mijn ogen allang op de hoogte is van het belang om te ontspannen en het hart te openen. Maar ik merk, heel goed, dat niet de hele jongere generatie even ver is.

We kunnen oefeningen doen om ons hart meer te openen. Elke situatie en elke ontmoeting is weer een oefening om je hart te openen of te sluiten. Voor velen is het niet vreemd om onder een enorme druk zo hard te werken. Het is blijkbaar voor sommigen nog wel vreemd om je hart in het leven te openen. Of, om met een open hart je werk uit te voeren en de ander, collega of patiënt, vanuit een open hart te ontmoeten. Dan voelt alles heel anders.

Het is een tijd van massaal ontwaken en om spiritualiteit (waaronder yoga, liefde, stilte en meditatie) als een onderdeel van het leven te gaan zien. Daar worden we steeds meer voor wakker want spiritualiteit zorgt voor jouw gezondheid, jouw veerkracht en jouw geluk.

Wat zou de wereld er anders uit zien wanneer we dagelijks oefenen met hart-openers. En niet alleen de wereld, hou het klein, jouw leven zou er al heel anders uitzien wanneer jij dagelijks oefent om jouw hart te openen.

Je kunt yoga oefenen maar ook oefenen om te vergeven, een ander, maar vooral jezelf. Vergeving is de meest liefdevolle oefening die je jezelf kunt geven. Vergeven is lastig, naar een ander, maar we denken vaak niet eens aan het vergeven van onze eigen fouten. Of onze eigen tekortkomingen, verkeerde keuzes, onszelf klein maken, isoleren of dom houden. Of de ander beschuldigen en veroordelen.

Nu het nieuwe jaar eraan komt, sta eens stil bij de dingen die je hebt gedaan dit jaar. En vergeef jezelf dan eens voor de dingen waarbij jij jouzelf het meeste in de weg hebt gestaan. Een mooie oefening om jouw hart te openen en sterk en liefdevol het nieuwe jaar in te stappen.

In de trein bleek het yoga onderwerp alweer afgehandeld want nu werd het extreme eczeem van een patiënt besproken. De telefoon hing in het midden van de twee vrouwen, samengebogen over foto’s van deze vrouw met extreme eczeem. Ach, in de trein van het leven komen we allerlei mensen tegen.

Ik wens jou alle goeds voor deze laatste dagen van 2022 en een prachtig nieuw begin van 2023 met een open hart!

Liefs,

Chantal