Deze tijd van het jaar is voor mij altijd een periode van afwegen, voelen, afstemmen op het grotere en vragen hoe ik daar dienstbaar aan kan zijn. Een tijd van bezinning

Zo begon ik drie jaar geleden out-of-the-blue met de Jaarcoaching. Helemaal afgestemd op het universum. Toen ik eraan begon had ik geen idee hoe het zou bevallen, wat de bedoeling ervan was en wat de vruchten ervan zouden zijn.

Na twee jaar maandelijks intensief een groep van 20 vrouwen individueel te hebben gecoacht, weet ik hoe krachtig, nodig, bestendigend en gewoon ‘fijn’ deze maandelijkse sessies zijn. Ook wanneer het nodig was om tussen de sessies door contact te hebben. 
Bovenstaande afbeelding is een kleine selectie van alle contactmomenten tijdens die dierbare coach gesprekken.​

Voor het 3e jaar heb ik alweer een wachtlijst met vrouwen die heel graag ook dit traject willen beginnen. Daarnaast heeft een heel aantal vrouwen zelf al heeft aangegeven graag verder te willen gaan met deze vorm van begeleiding.

En toch, in deze tijd van afstemmen, is het enige antwoord dat ik intuïtief hoor, de woorden Alles Loslaten. Net zoals bij iedereen, meteen gaat mijn ego-stem reageren met 

‘Toch niet de Jaar Coaching?’. 

‘Toch niet deze groep vrouwen?’. ‘

Toch niet al het mooie werk opgeven?’ 

ALLES LOSLATEN…… 

‘Ik kan toch niet die vrouwen loslaten die nu in een lastige fase van hun leven zitten?’ 

‘Alles loslaten….’.

 Je begrijpt, na zoiets moois te hebben opgebouwd wil ik dat niet. 

En toch ga ik het doen. Ik blijf altijd trouw aan dat wat ik als antwoord krijg, ik vertrouw mijn intuïtie en dat wat nodig is. Steeds opnieuw krijg ik dit bevestigd. Daarom heb ik besloten om vanaf 1 Januari 2023, eindelijk mijn 2e sabbatical op te nemen. 

Want, wat gebeurde er ook alweer in mijn leven in 2020? 

Net voordat Covid zijn intrede in de wereld deed, had ik in mijn netwerk via een mail aangegeven mijn eerdere sabbatical van een half jaar te verlengen met nóg een half jaar. Omdat de zorg voor onze dochter met anorexia zoveel plaats in het hele gezin innam, dat de omstandigheden ertoe leidden dat ik mijn werk neer moest leggen, om ook voor mijn man en andere twee kinderen te zorgen. Toen ben ik naast alle zorg gaan schilderen, en schrijven. Covid kwam, ik draaide die sabbatical direct terug en ben in tegenstelling tot vele anderen, juist heel veel gaan werken. 

En nu, is het even genoeg. Temeer omdat de zorg nog altijd intensief is voor onze dochter, en dat al zes jaar lang. Daarnaast hebben we een jaar geleden een behoorlijke verhuizing ervaren en overleed dit jaar plotseling mijn vitale moeder. Dit alles als onderbouwing van mijn keuze, ook ik heb mijn weg hierin te vinden.

Deze sabbatical tijd zal ik gaan leven met meer creatieve bezigheden als schilderen en schrijven. En meer reizen, nu Covid de wereld uit lijkt te gaan en we ook meer gebieden en familie/vrienden in Portugal kunnen bezoeken.

Ik hoop dat je begrip hebt voor deze keuze. 

Dankbaar ben ik voor de twintig jaren waarin ik zovelen mocht begeleiden.

We houden contact, spiritueel leven stopt nooit en inspiratie wil blijven stromen…. En vanzelf pak ik ergens einde 2023 mijn werk weer op. Hoe zal de wereld er dan uitzien, of jouw leven?

Veel liefs,

Chantal

PS Je zal van mij wel steeds mails blijven ontvangen als aanmoediging en inspiratie voor spiritueel leven en meer vertrouwen op jouzelf. Daarnaast blijf ik actief op social media. Alles blijft stromen…..