PS: Hier begin ik mee. Toen ik dit stuk schreef 4 weken geleden was ik nog in Portugal en wist ik nog van niks.

‘Nee, ik ben niet gelovig!’

Het zou wel raar zijn als ik niks zou zeggen over mijn geloof. Zeker, nu, in December dat ‘geloof’ weer zo langskomt. Sinterklaas, Kerst en het kindje Jezus, de engelen, de belofte van een nieuw jaar…. Wat geloven we nou wel en wat niet.

Sinterklaas was niet mijn vriend en als moeder was hij dat zelfs verre van. Hoe kun je een kind voor de gek houden om dat later weer terug te draaien, alsof het kind naïef en te goed gelovig was.

Dus vredig bij Sinterklaas op schoot gaan zitten was niet aan mij besteed, onze kinderen hoefden dat ook niet.

Als goede katholiek ging ik de eerste jaren van mijn jeugd trouw mee naar de kerk op zondag, om rond het vormsel (ik was toen zo’n jaar of 12) te zeggen, dat ik niet geloofde in die pastor voor in de kerk. Ik geloofde ook niet wat hij daar stond te verkondigen. Gelukkig gaven mijn ouders mij die ruimte om niet meer mee te gaan.

Waar ik wel in geloofde waren mijn ervaringen die ik als kind had. Het zien en horen van gebeurtenissen, personen of dingen. Diep van binnen was er een overtuigd weten dat dat allemaal bestond. Ik kon vliegen naar andere dimensies en voelde dat er zoveel meer was dan waar wij stervelingen naar keken. Het voelde ‘daar’ ook anders dan in het gewone leven. Maar iedereen was over ‘daar’ juist zo ongelovig, dat ik als kind al snel die deur maar dicht deed. Daardoor liep ik veel later vast want ik ontkende een heel groot deel van mijzelf.

Lang werd ik begeleid door Egon Massink om mij juist weer heel dicht bij die kern in mijzelf, dat pure, te brengen om er daarna zelf ook als healer anderen mee te helpen. Ik ben hem eeuwig dankbaar dat hij zoveel van zijn tijd aan mij heeft besteed. Nu snap ik dat alles wat hij mij leerde, ik anderen nu weer meegeef. Hij liet mijn weer geloven in mijzelf en liet geloven in die kracht die zo in ons en om ons heen is. Juist in die verbinding, die samenwerking. Die energie die ons allemaal met elkaar verbindt want energie heeft geen begin en geen einde.

Toen ik volop werkzaam was in mijn praktijk als healer, ging ik nog een studie volgen: Theologie. Alles wat met God en mens te maken heeft, en dan het geloof daarin, door duizenden jaren heen. In een van de eerste colleges (ik ging natuurlijk niet naar een strenggelovig afgebakende dogmatische studie, maar koos een vrije spirituele richting) moest ik aangeven waarom ik deze studie had gekozen. ‘Ik ben benieuwd waaróm mensen geloven’. Het kwam eruit voor ik erover na had gedacht.

Vijf jaar colleges, stages (ja ook in kerken ) heb ik mij met die vraag bezig gehouden. Een uitermate interessant onderwerp want jouw leven valt of staat ermee, met geloof. Ik deed een afstudeeronderzoek met als thema: ‘Wat is de spirituele behoefte van de midden-generatie (40-60 jaar) en wat heeft de kerk hen nog te bieden’. Verrassend dat daar uitkwam dat er grote behoefte was aan een kerk maar dat kerk en Bijbel en geloof meteen vanuit grote weerstand tégen de kerk met het badwater was weggegooid. Een hele generatie die nog misschien net wel de wortels heeft in de kerk, net als ik, maar zo enorm zoekende is naar een alternatief. En dan ook zegt niet te geloven.

Ik geloofde niet in Sinterklaas, niet in de pastor, niet in de kerk zoals ik hem tijdens mijn stages en werk zo vaak heb meegemaakt, niet in de opmerking van mensen dat ze niet geloven. Want als je geen geloof hebt en je moeder overlijdt, waar geloof jij dan in waar ze naar toe is gegaan? Dat er meer is tussen hemel en aarde? Je kunt daar enorm de weg van kwijt raken en jaren later in een vette burn-out terecht komen. Want die vragen blijven onderhuids enorm leven.

En soms, val je diep of ga je door diep verdriet om wakker te worden in die pure liefde en vind je warmte op het koudste moment in je leven. Zomaar.

Nu met kerst de engelen nog meer om ons heen zijn dan anders, de kerstboom waarschijnlijk al in jouw kamer staat te stralen, is het misschien een mooi moment om voor jezelf eens na te gaan, waar je nou wel in gelooft. Er is zoveel om in te geloven! De energie, de liefde, de oerbron, de engelen, Jezus of Boeddha, een hemel, het licht, het universum, synchroniciteit, het goede in de mensen, en ga zo maar door.

Als we niks geloven krijgen de negatieve stemmen in ons hoofd voorrang. ‘Ik ben niet goed genoeg, ik doe er niet toe, ik hoor nergens bij, wie wil met mij nou kerst of oud & nieuw vieren. Ik kan het niet na het overlijden van….., niemand ziet mij staan, ik zit vast en kom hier nooit meer uit’. Ontelbare negatieve gedachten kunnen we hebben en die gaan we juist wél geloven! Dat is echt vals-geloof. Zo’n geloof maakt je wiebelend en onzeker, alsof je op ijsschotsen leeft en je steeds je basis en veiligheid opnieuw moet vinden.

Dat valse geloof maakt ons klein, twijfelend, het verdooft dat lichtje in ons wat juist onze kracht is en voor we het weten belanden we in een depressie. Of burn-out, eetstoornis, verslaving of wat dan ook. Daar zijn er al meer dan genoeg van in Nederland. Leven vanuit angst maakt je kapot vanbinnen. Ik durf zelfs te zeggen dat we allemaal verslaafd zijn aan die negatieve gedachten, aan dat valse geloof. Omdat er geen alternatief is om in te geloven.

De andere kant van depressie is expressie, dus, spreek je uit. Ga staan voor waar jij in gelooft. Al is het handwerken omdat daar zoveel creativiteit (is schepping of levensenergie) in zit en het voor jou zo lekker en natuurlijk voelt. Misschien is het muziek, kunst of koken. Zolang daar de ziel en liefdevolle energie maar in zit. Zolang jij je maar vol geïnspireerd voelt en voelt dat je straalt van binnenuit, zoveel dat er geen kerstverlichting nodig is want jij zorgt voor zoveel licht!De bedoeling van het leven is dat jij leeft en niet half-dood door het leven wandelt, of slaapwandelt.

De bedoeling van het leven is dat jij voelt wie je bent, dat je wakker bent en weet waarom je hier bent. Als je het even niet weet, vraag je die grotere dimensie jou te helpen, je bent namelijk helemaal niet alleen hier op aarde. Jij wordt liefdevol begeleid, maar alleen als jij daarom vraagt en daar ook echt voor open staat. Niemand ontkomt aan verlies, verliezen, nare of zelf uiterst vreselijke situaties. Door alle jaren heen heb ik veel mensen volledig kapot zien zijn, de weg kwijtgeraakt, duizend kilometer van zichzelf verwijderd en allemaal dachten ze dat het zo niet meer hoefde, dat het zo het einde van het leven leek. Machteloos, eenzaam.

Dan begon ik ze voorzichtig vragen te stellen, over de dood, het hiernamaals, betekenis en zingeving. Over zichzelf, hun gedachten, zelfbeeld. Het heeft allemaal met elkaar te maken. Een mens is een ongelooflijk magisch complex wezen met vele geheimen. Net als het leven zelf. Maar we hebben allemaal een natuurlijke intelligentie, net als de natuur, die weet hoe ergens weer uit te groeien. Als we dan denken dat we het zelf allemaal moeten weten en kunnen staan we onszelf gigantisch in de weg om er weer uit te komen. Dat kunnen we niet alleen! Dat doen we samen met die natuurlijke intelligentie in ons en om ons heen. Die weet precies het antwoord op elke vraag, de oplossing op elk probleem. Dat kunnen wij niet bedenken. Wie zijn wij dat wij denken te weten hoe het leven gaat?

Eigenlijk is er op elk probleem maar een antwoord: liefde. En vooral bij verlies, in diepe rouw, ook bij het verlies van jezelf, altijd maar weer één antwoord: liefde.

Liefde wil stromen, liefde wil delen, liefde is altijd en eeuwig aanwezig. Iemand vroeg mij in een gesprek in de kerk ooit: ‘Nu mijn vrouw is overleden, waar blijft dan de liefde?’ Hij dacht dat hij die liefde met zijn vrouw begraven had. Nee, liefde blijft altijd voortleven, het is onze kern, het is onze missie, het is onze verantwoordelijkheid en het is onze heling, het grootste medicijn. Je voelt liefde, je kunt niet liefde denken.

Alles wat jij met liefde doet blijft altijd en eeuwig bestaan. Dat voelt een ander ook, die liefde. Je hoeft jezelf maar één vraag te stellen: doe ik dit liefdevol of niet? Jij weet van binnen enorm goed wat daar het antwoord op is en wat jij daar zelf aan kunt doen. Hoe fijn zou dat zijn als we alles met liefde zouden gaan doen, liefdevolle gedachten zouden hebben, liefdevol naar anderen kijken? Hoe zou dan de wereld zijn?

Dat is wat ik geloof, die liefde. Die liefde die door onze aderen klopt, ons hart gezond houdt, die ons laat voelen dat we mensen zijn. Mensen die naar de kerst toeleven, met hun dierbaren of juist alleen, kijk vanuit die zachte plek in jouzelf naar deze donkere dagen. ,…..

Ik geloof niet in een oude God met grijze baard die boos staat te oordelen boven ons. Ik geloof in de liefdevolle aanwezigheid van het universum. Die dimensie die zo mysterieus is en altijd zo uit wil dijen, als de liefde zelf. Ik geloof in de energie van die liefde die moeiteloos en onvermoeibaar 24/7 voor ons aanwezig is.

Ik geloof in liefdevolle woorden die een ander nooit vergeet, in liefdevolle daden die altijd aanwezig blijven, in liefdevolle ogen die vergeven en de weg naar het hart openhouden.Ik geloof in de moederlijke eigenschappen van zorg en aandacht van dat universum. Ik geloof in de kracht van het dragen, als we het zelf even niet weten of even niet meer kunnen. Want wat heb ik veel mensen op zien staan, toen ze dit eenmaal gingen voelen en voluit durfden te zeggen: ‘Ja, hier geloof ik in!’

Waarom mensen geloven? Omdat het hen steun en vertrouwen geeft, een vangnet en tegelijkertijd een eeuwige bron van verrassende inspiratie is, zo mooi, die kunnen wij zelf niet bedenken. Geloof is ons fundament en onze kracht om te stralen. En dat wist Jezus ook.

Namasté en Zalig Kerstfeest

Liefs,

Chantal

Wil jij reageren? Ik ben benieuwd! Stuur een mail naar info@chantaldemol.nl

#ikgeloof#spiritueelleven#wakkerworden#kerstmis2021#kerstmis#kerstverhaal#spreadlove#spiritueleontwikkeling#egonmassink#kerk#theologie#geloofvannu#liefde #depressie